วันจันทร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2563

(029) สุบินนิมิต... "โลกคว่ำ-โลกหงาย"


โลกคว่ำ-โลกหงาย 
 นิมิต-ปริศนาธรรม 

🔸 เมื่อแรกสมัยในราตีหนึ่ง
บุรุษผู้ซึ่งภาวนาในท่า
กึ่งหลับกึ่งตื่นนอนภาวนา
เสมือนว่าจิตสงบลงไป
ไม่นานพลันปรากฏภาพนิมิต
สะเทือนจิตสะเทือนใจวาบไหว
ด้วยมายืนอยู่ ณ ขั้วโลกไกล
หน้าผาหุบใหญ่ไกลสุดลูกตา

🔸 นี่นี่ ที่นี่ ที่ไหน นะนั่น
ไม่นานพลันเสียงครืนครันลั่นฟ้า
วินาศสันตะโรพสุธา
พลันท้องฟ้ามืดพรึบดับวืดไป 
จิตรำพึงอึ้งอยู่ไม่นานครัน
โลกกลับพลิกผันสว่างไสว
จากมืดมิดพลันสว่างทันใด
อีกทั้งโลกได้สลับขั้วกัน

🔸 เมื่อขั้วโลกใต้กลายเป็นขั้วโลกเหนือ
จึ่งเหลือเชื่อเกินกว่านิมิตฝัน
แผ่นโลกแบนราบเรียบเสมอกัน
แลแผ่นดินนั้นไร้อันปะปน
ส่วนท้องฟ้าสว่างเวิ้งว่างเปล่า
ไม่มีดวงดาวแลลมเมฆฝน
ทุกสิ่ง ราบเรียบ นิ่ง ในบัดดล
อีกผู้คนแลสัตว์ก็ไม่มี

🔸 จึงร่ำรำพันในนิมิตนั้น
ว่าสักวันคงมีธรรมวิถี
วันที่โลกพลิกแผ่นพสุธี
วันสิ้นชีวีในโลกธรรม
วันสิ้นโลกพบธรรมล้ำนำสุข
วันสิ้นทุกข์พบสุขเกษมล้ำ
วันใดเป็นดั่งปริศนาธรรม
วันนั้นจักนำโลกสุขร่มเย็น 

🔸
อกุปปธรรมกวี
เหตุเกิดนานมาแล้ว


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น