🔷 ปริศนา พระธรรมอุทาน...? 🔷
เมื่อวันที่ 11 กันยายน 2554 บุรุษผู้หนึ่ง ได้มีโอกาสไปกราบหลวงปู่กัณหา สุขกาโม ณ วัดป่าทรัพย์ทวี บ้านบุเจ้าคุณ อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา ขณะที่รอกราบหลวงปู่อยู่นั้น บุรุษผู้นี้ ถือโอกาสไปนั่งภาวนาอยู่ในศาลา ตรงเบื้องหน้าพระประธาน และรูปปั้นขององค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต และหลวงพ่อชา อยู่นานราว 1 ชั่วโมง การภาวนาครั้งนี้ แปลกกว่าที่ผ่านมา แม้ในศาลาจะมีผู้คนอยู่มากก็ตาม แต่ไม่นานจิตก็ตั้งมั่นสงบลง พลันก็ปรากฏมีเสียงพระธรรมดังกังวานขึ้นมาว่า ...
☀️ "ผู้ไม่มีมา ไม่มีไป"
"ไม่มีที่ให้ไป ไม่มีที่ให้มา" ☀️
เสียงนั้น ชั่งดังกังวานไพเราะ มีพลัง ชัดจนมาก และเป็นเสียงที่ไม่เคยได้ยินได้ฟังจากที่ไหนมาแต่กาลก่อน เมื่อเสียงนั้นเงียบลง จิตไม่สงสัย ใจก็ตื่นเบิกบาน แลปีติซาบซ่านตราตรึงใจมาจนถึงกระทั่งบัดนี้
✨ อกุปปธรรม บันทึกแทนบุรุษผู้นั้น
"ธรรมอุทาน" 11 กันยายน 2554
☀️ พระพุทธอุทาน ☀️
นิสฺสิตสฺส จลิตํ
อนิสฺสิตสฺส จลิตํ นตฺถิ
จลิเต อสติ ปสฺสทฺธิ
ปสฺสทฺธิยา สติ นติ น โหติ
นติยา อสติ อาคติคติ น โหติ
อาคติคติยา อสติ จุตูปปาโต น โหติ
จุตูปปาเต อสติ เนวิธ น หุรํ น อุภยมนฺตเร
เอเสวนฺโต ทุกฺขสฺส
☀️ เมื่อไม่มีมา ไม่มีไป
ย่อมไม่มีเกิด และไม่มีดับ
☀️ พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสพระพุทธอุทานว่า....
ความหวั่นไหว ย่อมมี แก่บุคคลผู้อันตัณหาและทิฏฐิอาศัยแล้ว
(นิสฺสิตสฺส จลิตํ)
ความหวั่นไหว ย่อมไม่มี แก่บุคคลผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยแล้ว
(อนิสฺสิตสฺส จลิตํ นตฺถิ)
เมื่อความหวั่นไหวไม่มี ปัสสัทธิ (ความสงบใจ) ย่อมมี
(จลิเต อสติ ปสฺสทฺธิ)
เมื่อปัสสัทธิมี นติ (ความน้อมไป) ย่อมไม่มี
(ปสฺสทฺธิยา สติ นติ น โหติ)
เมื่อนติไม่มี อาคติคติ (การมาและการไป) ย่อมไม่มี
(นติยา อสติ อาคติคติ น โหติ)
เมื่ออาคติคติไม่มี จุตูปปาตะ (การเคลื่อนและการเกิดขึ้น) ย่อมไม่มี
(อาคติคติยา อสติ จุตูปปาโต น โหติ)
เมื่อจุตูปปาตะไม่มี อะไรๆ ก็ไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง
(จุตูปปาเต อสติ เนวิธ น หุรํ น อุภยมนฺตเร)
นั่นแหละ คือที่สุดแห่งทุกข์ละ
(เอเสวนฺโต ทุกฺขสฺส)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น